ARDO EROTIKOAK ETA PORNOGRAFIKOAK

Ardozale amorratuak garenoi enopatak ere esaten digute. Enopatok, ardoarekin zerikusia duen edozein liburu, aldizkari, webgune, irentsi egiten dugu... Ardo aurkezpenak, dastatze gidatuak, ardo azokak, upeltegietarako bisitak, edozein aitzakia da ona ardoari buruz hitz egiteko, ardoaren lurrinean murgilduta egoteko.
Webguneak aipatu ditut lehen. Haietariko batzuek solasguneak ere badituzte, eta bertan ibiltzen gara kuxkuxeatzen eta aldiro-aldiro gure iritziak botatzen. Baina foro horiek, batzuetan, erdi lotan moduan geratzen dira, eta ez da egoten eztabaidatzeko paradarik. Orduan, behin eta berriro eztabaidatuak izan diren gaiak jartzen ditugu mahai gainean: ardo indartsuak ala finak, onduak ala ondugabeak, beltzak ala zuriak, cava ala xanpaina, eta horrelakoak...
Pasa den astean, berriz, horietariko solasgune batean ari nintzela, zera planteatu zuen forokide batek, ardo monobarietalak, barietate bakar batez egindakoak, ala kupajea erabiliz egindako ardoak, zeintzuk diren atseginagoak, edo interesgarriagoak. Gaia ez da berria, ordea, sarritan hitz egin da, hitz egin dugu, horri buruz.
Nire ustez, upeltegiek monobarietalekin erakusten dute beren lan egokia, txukuna, zailagoa delako barietate bakar bati etekin guztia ateratzea eta errazagoa, berriz, barietate batek eta besteak ematen duenaz baliatzea. Borgoinako pinot noir handiak, Alemaniako rieslingak, Errioxa edo Dueroko Erriberako tempranilloak, Xerezeko palominoak... ardo monobarietal handiak daude, ezbairik gabe, baina ez al daude ardo izugarriak Bordelen ere, Errioxako barietate desberdinak nahasiz egindakoak, Portugalgoak? Batek esan zuen moduan: «Niri ardo onak gustatzen zaizkit, ondo egindakoak, monobarietalak zein nahastez egindakoak, alde bietan daudelako ardo handiak, izugarriak».
Baina eztabaidan parte hartzen ari zen solasguneko kide baten planteamenduak eragin zidan irribarrea. Bere hitzetan, «ardo monobarietalak emozio gehiago transmititzen du baina pasio gutxiago, indar gutxiago. Eta kupajez egindako ardoak, berriz, ardo pornografikoak dira. Imajinatu nerabe baten maitasuna, garbia, purua, bere nabardura erotikoekin, ez dena nabarmentzen bere boluptuotasunagatik baina bai bere sakontasun eta kontzentrazioagatik. Hori da monobarietal on bat, ondo egindakoa, purua eta identifikagarria. Gero, arnasa sakon hartu eta sinpletasun birjinal horiek guztiak (upeletan daudenak) hartu, koloreen leherketa boluptuosoan murgiltzen dituzu eta hara hor ardo liluragarria, pasionala, pornografikoa...».
Ni prosaikoagoa naiz, baina bitxia argudioa, ezta?

EMAKUMEEN SUDURRA

Ardoa modan dago. Ardoaz jakiteak edo zenbat dakizun erakusteak prestijioa ematen du, modernitate kutsua...eta orain arte gizonen mundua zela ematen bazuen ere gero eta emakume gehiagok parte hartzen du unibertso honetan, bai upategietan lanetan, somelier lanak egiten, prestijio handiko enologoak, enpresarioak eta baita ere, noski, zaletuen artean, ardo-dastaketetan etab. parte hartzen.
Erresuma Batuan, adibidez, emakumeek gizonek baino ardo gehiago kontsumitzen dute eta Japonian ardoa emakumeen edaria da, gizonek sakea eta koñaka edaten baitute.
Ez da hainbeste denbora iragan ordea “aditu” bati entzun niola esaten “emakumeei ardo gorriak eta pertsonalitate gabeko zuriak gustatzen zaizkie...eta ardo gozoak, noski”. Oraindik sutan jartzen naiz gogoratzen dudan bakoitzean.
Batzuen ustez emakumeek usaimen hobea dute gizonek baino. Ez dakit hau zientifikoki demostra daitekeen edo arrazoi fisiolojikorik dagoen hori baieztatzeko edo ez ote den izango azken finean jarrera kontua.
Eta batzuek gehiago zehazten dute oraindik ere kontua , interneten irakurri nuen moduan “emakumea, asiarra, hogeitamar urtekoa, asmatikoa eta haurdun dagoena; horiek dira munduan usaimen onena duten gizakiak”; gero hori demostratzeko ez zegoen inongo daturik baina ez didazue ukatuko bitxia dela benetan.
Haurdun dauden emakumeek sentsibilitate handiagoa dutela argi omen dago ez dakit zer aldaketa hormonal eta fisiolojiko tarteko...eta hilekoarekin ere sentsibilitatea handiagoa dela, estrogenoek ba omen daukate eta horretan zerikusia.
Duela urte pare bat estatu mailan antolatutako lehiaketa batean parte hartu nuen. Hamabi ardo dastatu behar genituen, etiketa gabe eta inongo daturik jakin gabe, jatorria, mahats mota, onduak ziren ala ez, upelean zenbat denbora eta zein upel motatan... asmatzen saiatu behar genuen. Ehun dastatzailek parte hartu genuen, hamar bat emakume tartean. Irabazlea emakumea izan zen eta hirugarren sailkatua ere bai.
Ez dut hortik ondoriorik atera nahi baina hori hor dago.
Datorrean hilean edo, beste horrelako lehiaketa batean parte hartuko dut ziurrenik eta estrategia argia daukat. Usaimenari dagokionean ez daukat zereginik ez bainaiz emakumea, asiarra, eta momentuz asmatikoa ere ez, gainera hogeitamar urte aspaldi bete nituen eta ez daukat inongo asmorik hilekoa noiz iritsiko zain egoteko.
Parte hartuko ote du hogeitamar urteko Asiako emakume, asmatikoa eta haurdun dagoen norbaitek ?

Ikusmenean eta dastamenean jarri beharko ditut, beraz, nire ahalegin eta ezaguera guztiak, jakin badakidalako usaimenean ez daukadala zereginik.