Ardo dastaketa. Zer da? Ardo dastaketa bat egitea azterketa organoleptikoa egitea da, hau da, ardo baten balorazio kualitatibo bat egitea, zentzumenen bitartez soilik egin behar den balorazioa.
Ardo dastatze egokia egiteko, ezinbestekoak dira, alde batetik, esperientzia (usaimen memoria garatzeko) eta dastatzailearen egoera físiko ona; kontuan hartu katarro batek, adibidez, usainak eta zaporeak modu egokian jasotzea eragotziko lukeela.
Ardo dastaketa zenbait ezaugarri organoleptikoren deskribapen objetiboa emateko bada ere (kolorea, usaina, zaporea etab.), guztizko balorazioa beti izango da subjetiboa, dastatzaileek jasoko dituzten pertzepzioak desberdinak izango direlako, alde batetik, eta, bestetik, beti ez direlako berdinak izango.
Dastatzeko modu asko dago, helburuaren arabera. Gauza bera al da aldizkari batean publikatzeko dastaketa bat egiten denean, gida bat burutzeko dastatzen denean edota norberarentzako edo lagunekin ondo pasatzeko dastaketa bat egiten dugunean? Eta Jatorri Izena bermatzen duen kontraetiketa jasotzeko egiten ditugun kalifikazio dastaketak?
Askotan, dastaketa amaitu eta bertan jasotako inpresioak dastaketa ohar batean jasotzen dira. Dastaketa ohar horiek funtzionalak izan beharko lukete, batez ere beste batzuk haietaz baliatuko badira... Dastaketa oharra irakurri ondoren argi izan behar dugu dastatzailearen inpresioa, iritzi garbia. Ardoaren ezaugarriez gain, balorazio orokorra agertu beharko da, jakiteko dastatzaile jakin horrentzat ardoak ze balioa duen, ze inpresio duen, ezta?
Ba, egia esan, hori ez da gertatzen gehienetan: irakurtzen ditugun dastaketa fitxa guztiak dira oso antzekoak, ardo desberdinenak ere bai. Eta badago baita poetiko jartzen dena eta dastaketa fitxa idatzi beharrean olerki bat idazten duena ere. Begiratu, bestela, ardo baten dastaketa ohar hau:
«Arbeltx kolorea, arraza garbiaren itxurakoa. Sudurrean arimaduna, moxal basatiaren buketarekin eta, batez ere, misterioa, misterio ugari... Lehen ahokadan mendialdeko airea, malda-brisa, Mediterraneoko zuhaitza, akaziak, sastraza, estrepa, goi lautadako hariztia, arbel hezea...
Haren usain sakonak, amaigabeko amildegia, harritu egiten gaitu.
Baina ederrena ahoan sartzeko eta ahoaz jabetzeko duen gaitasuna da, polizoi batek itsasontzi batean egingo lukeen moduan.
Ahoan gazte sartzen da, harmoniko, alai, fresko... Ez da janariarekin hartu behar, bakardadean edan beharreko ardoa da, Jainkoaren laguntasunean edota gure beldurrik aitorrezinekin...»
Bufff, gehitxo, ezta?
Ardo dastatze egokia egiteko, ezinbestekoak dira, alde batetik, esperientzia (usaimen memoria garatzeko) eta dastatzailearen egoera físiko ona; kontuan hartu katarro batek, adibidez, usainak eta zaporeak modu egokian jasotzea eragotziko lukeela.
Ardo dastaketa zenbait ezaugarri organoleptikoren deskribapen objetiboa emateko bada ere (kolorea, usaina, zaporea etab.), guztizko balorazioa beti izango da subjetiboa, dastatzaileek jasoko dituzten pertzepzioak desberdinak izango direlako, alde batetik, eta, bestetik, beti ez direlako berdinak izango.
Dastatzeko modu asko dago, helburuaren arabera. Gauza bera al da aldizkari batean publikatzeko dastaketa bat egiten denean, gida bat burutzeko dastatzen denean edota norberarentzako edo lagunekin ondo pasatzeko dastaketa bat egiten dugunean? Eta Jatorri Izena bermatzen duen kontraetiketa jasotzeko egiten ditugun kalifikazio dastaketak?
Askotan, dastaketa amaitu eta bertan jasotako inpresioak dastaketa ohar batean jasotzen dira. Dastaketa ohar horiek funtzionalak izan beharko lukete, batez ere beste batzuk haietaz baliatuko badira... Dastaketa oharra irakurri ondoren argi izan behar dugu dastatzailearen inpresioa, iritzi garbia. Ardoaren ezaugarriez gain, balorazio orokorra agertu beharko da, jakiteko dastatzaile jakin horrentzat ardoak ze balioa duen, ze inpresio duen, ezta?
Ba, egia esan, hori ez da gertatzen gehienetan: irakurtzen ditugun dastaketa fitxa guztiak dira oso antzekoak, ardo desberdinenak ere bai. Eta badago baita poetiko jartzen dena eta dastaketa fitxa idatzi beharrean olerki bat idazten duena ere. Begiratu, bestela, ardo baten dastaketa ohar hau:
«Arbeltx kolorea, arraza garbiaren itxurakoa. Sudurrean arimaduna, moxal basatiaren buketarekin eta, batez ere, misterioa, misterio ugari... Lehen ahokadan mendialdeko airea, malda-brisa, Mediterraneoko zuhaitza, akaziak, sastraza, estrepa, goi lautadako hariztia, arbel hezea...
Haren usain sakonak, amaigabeko amildegia, harritu egiten gaitu.
Baina ederrena ahoan sartzeko eta ahoaz jabetzeko duen gaitasuna da, polizoi batek itsasontzi batean egingo lukeen moduan.
Ahoan gazte sartzen da, harmoniko, alai, fresko... Ez da janariarekin hartu behar, bakardadean edan beharreko ardoa da, Jainkoaren laguntasunean edota gure beldurrik aitorrezinekin...»
Bufff, gehitxo, ezta?
No hay comentarios:
Publicar un comentario