Sauterneseko onddo miragarriak ukitutako ardo gozoak, Tokajiko errege-erreginen ardoak, Jerez, Sanlucar eta Montilla-Morileseko PX ilunak... eta gaur Portoak. 2006an, Portoko ardoak 250 urte bete zituen, 1756an sortu baitzen Região Demarcada do Douro deritzona, munduko lehenengo ardo jatorri izena. Portoa oso ardo berezia da, bitxia, bakana.
Jerez edo Madeira moduko ardoen antzera, inglesek ere zeresan handia eman dute ardo handi horren historian. Ardoa handia da, eta mahastien handitasuna paregabea. Paisaia menditsuan eta malkartsuan sortzen dira gero ardo bihurtuko diren mahatsak. Urteetako lanaren ondorioz, gizakiak mantsotu eta hezi egin ditu, lorategiak balira bezala, ibaian amaitzen diren izugarrizko malda eta aldapa luzeak. Inongo zalantzarik gabe, munduko ardo eremurik ederrenatarikoa da.
Duero ibaia da ardoaren ardatza. Barnealdean daude quinta-k edo lur jabetzak, ehun kilometroan eta Vilanova de Gaiara iritsi arte. Vilanovan daude ontzeko upategiak, Portotik begiratuta ibaiaren bestaldean. Tradizioaren arabera, Vilanovan ondu behar ziren ardoak derrigorrean, baina gaur egun, ardoek ibaian gorago edo beherago ontzeko baimena dute.
Portoa ardo gozoa da, eta esan daiteke egun dagoen ardo beltz lehorren modetatik kanpo geratzen dela.
Hango zenbait mahats nahasiz egiten da portoa. Azpimarra daitezke touriga nacional, touriga francesa, tinta barroca, tinta cão eta tinta roriz (tenpranilloa). Nabarmentzekoa da alkohola gehitzen zaiola hartzidura eteteko, eta, beraz, azukre eta alkohol askodunak dira, gehienetan beltzak, hala ere, zuriak ere badira. Ehuneko hogeiko alkohola izaten dute gutxi gorabehera.
Baina porto baten etiketa irakurriz ez da erraza gauzak argi izatea, adituak ez bagara bederen.
Ruby, tawny, vintage... Ruby, izenak koloreari egiten dio erreferentzia, ardorik sinpleena da, xumeena, frutaduna, eta ez du zerikusirik vintage batekin, askoz sakonagoa, kontzentratuagoa eta ia-ia opakoa. Prezioan ere izugarrizko aldea dago, jakina.
Vintage-ak eta tawny-ak (anbar kolorea, xigortua) ere ez dute ia ezer komunean. Tawny-ak ruby-ak baino askoz denbora gehiago egon dira upelean ontzen, eta gorrietatik kolore marroixketara egingo du bere kolore bilakaerak. Batzuek etiketan adierazten dute zenbat denbora egon den upelean, 10, 20, 30 edo 40 urte batzuetan, beraz, belusatuak, leunak, finagoak, ontzearen ezaugarriak nabarmentzen dute.
Eta vintage-ak Dueroren hezi gabeko indarra eta boterea erakusten du. Upelean bi urte baino ez ditu emango, eta botilan jarriko dituzte ardoaren ezaugarriak, taninoak leunduz eta elementu guztiak harmonizatuz, elkartuz. Baina batzorde batek erabaki beharko du urtearen eta, ondorioz, mahatsaren arabera vintage jatorri izena merezi duen ala ez.
Jerez edo Madeira moduko ardoen antzera, inglesek ere zeresan handia eman dute ardo handi horren historian. Ardoa handia da, eta mahastien handitasuna paregabea. Paisaia menditsuan eta malkartsuan sortzen dira gero ardo bihurtuko diren mahatsak. Urteetako lanaren ondorioz, gizakiak mantsotu eta hezi egin ditu, lorategiak balira bezala, ibaian amaitzen diren izugarrizko malda eta aldapa luzeak. Inongo zalantzarik gabe, munduko ardo eremurik ederrenatarikoa da.
Duero ibaia da ardoaren ardatza. Barnealdean daude quinta-k edo lur jabetzak, ehun kilometroan eta Vilanova de Gaiara iritsi arte. Vilanovan daude ontzeko upategiak, Portotik begiratuta ibaiaren bestaldean. Tradizioaren arabera, Vilanovan ondu behar ziren ardoak derrigorrean, baina gaur egun, ardoek ibaian gorago edo beherago ontzeko baimena dute.
Portoa ardo gozoa da, eta esan daiteke egun dagoen ardo beltz lehorren modetatik kanpo geratzen dela.
Hango zenbait mahats nahasiz egiten da portoa. Azpimarra daitezke touriga nacional, touriga francesa, tinta barroca, tinta cão eta tinta roriz (tenpranilloa). Nabarmentzekoa da alkohola gehitzen zaiola hartzidura eteteko, eta, beraz, azukre eta alkohol askodunak dira, gehienetan beltzak, hala ere, zuriak ere badira. Ehuneko hogeiko alkohola izaten dute gutxi gorabehera.
Baina porto baten etiketa irakurriz ez da erraza gauzak argi izatea, adituak ez bagara bederen.
Ruby, tawny, vintage... Ruby, izenak koloreari egiten dio erreferentzia, ardorik sinpleena da, xumeena, frutaduna, eta ez du zerikusirik vintage batekin, askoz sakonagoa, kontzentratuagoa eta ia-ia opakoa. Prezioan ere izugarrizko aldea dago, jakina.
Vintage-ak eta tawny-ak (anbar kolorea, xigortua) ere ez dute ia ezer komunean. Tawny-ak ruby-ak baino askoz denbora gehiago egon dira upelean ontzen, eta gorrietatik kolore marroixketara egingo du bere kolore bilakaerak. Batzuek etiketan adierazten dute zenbat denbora egon den upelean, 10, 20, 30 edo 40 urte batzuetan, beraz, belusatuak, leunak, finagoak, ontzearen ezaugarriak nabarmentzen dute.
Eta vintage-ak Dueroren hezi gabeko indarra eta boterea erakusten du. Upelean bi urte baino ez ditu emango, eta botilan jarriko dituzte ardoaren ezaugarriak, taninoak leunduz eta elementu guztiak harmonizatuz, elkartuz. Baina batzorde batek erabaki beharko du urtearen eta, ondorioz, mahatsaren arabera vintage jatorri izena merezi duen ala ez.
No hay comentarios:
Publicar un comentario