Duela bi urte pasatxo, Jesus Madrazok, Viñedos del Continoko enologoak, Viña del Olivo ardoaren dastaketa bat zuzendu zuen Valentzian. Upategiak 1995az geroztik egindako ardoak ziren, hain zuzen ere. Beraz, hamar ardo Viña del Olivokoak. Madrazok hamar ardoak deskribatu eta definitu zituen, maixuki egin ere. Baina hori gero ikusiko dugu.
Azal dezagun, hasteko, zer den Viña del Olivo. Viñedos del contino upategiko ardorik handiena, dotoreena, konplexuena, borobilena... eta, asko esatea bada ere, nik dastatu dudan ardorik onenetarikoa. Baina koka dezagun ardoa eta upategia.
1973an, CVNE eta lur sailaren jabearen familiaren eskutik jaio zen Viñedos del Contino, château kontzeptua bereganatu zuen lehen Errioxako upategia. Aitzinako etxe bat eta horren inguruan 62 hektarea mahasti zeuden Sernan, Biasteriko lurretan Ebro ibaiaren meandro batean kokaturik. Upategiak izen hori dauka Pedro de Samaniegorengatik, Errege-Erregina Katolikoen eta horien familiari etengabeko zaintza ematen zioten ehun errege-erregin guardiatako bat zelako.
Continoren Viña del Olivo ardoa, Olivo deritzon lur saileko mahatsen aukeraketaren ondorioa da. 1.000 urtetik gora dituen olibondoa dago lur horretan. Esan daiteke, inongo zalantzarik gabe, Viña del Olivo lur eremuko ardoa dela. Mahasti jakin baten isla dela, bertoko mahats motena eta, era berean, kareharriz osatutako lur sail horrena.
Tempranillo eta gracianoaren nahastea da Olivo, eta urtearen arabera erabakitzen da gracianoaren portzentajea, betiere tempranilloaren menpe, %80-%90a gutxi gorabehera.
Hartzidura malolaktikoa haritz frantziar berrietan egiten bada ere, ontzea upel frantziar, amerikar eta hungariarretan burutzen da, hogei hilabetean gutxi gorabehera eta urtearen arabera. Gero, beste urtebete igaroko du botilan, erredukzio prozesua egiteko.
Dotorea, fina, konplexua, mahatsaren heldutasun momentu ezin hobea erakutsiz, freskoa, luzea, ahaztezina... hori bai, urte bakoitzak bere ezaugarriak uzten ditu ardoan, eta urtero-urtero Olivo desberdin bat dugu.
Labur-labur ikusiko dugu Madrazok nola definitzen dituen horietako batzuk:
Olivo 1995. Ardo teknologikoa. Hasierakoa, aintzindaria.
Olivo 1996. Konfirmazioa. Errebelazioa. Errioxako handienen artean sartzen hasi zen. Askorentzat Continoren urterik handiena, bikaina.
Olivo 1999. Aldaketaren ardoa. Madrazo izendatu dute zuzendari teknikoa, eta lehen Olivoa dela esan daiteke.
Olivo 2000. Barnerakoia. Agertu eta desagertu egiten da, momentuaren arabera. Seguruenik lurra hobeto islatzen duen ardoa.
Olivo 2001. Kanporakoia, zabala. Oso orekatua eta borobila, baina ez 1996koa bezain dotorea.
Olivo 2004. Handia. Gordetzeko. Beharbada urte batzuen buruan, handiena.
Mahats eta lur bikain baten isla da Viña del Olivo, urtez urte. Eta enologo handi baten lan bikainarena, Jesus Madrazorena.
Azal dezagun, hasteko, zer den Viña del Olivo. Viñedos del contino upategiko ardorik handiena, dotoreena, konplexuena, borobilena... eta, asko esatea bada ere, nik dastatu dudan ardorik onenetarikoa. Baina koka dezagun ardoa eta upategia.
1973an, CVNE eta lur sailaren jabearen familiaren eskutik jaio zen Viñedos del Contino, château kontzeptua bereganatu zuen lehen Errioxako upategia. Aitzinako etxe bat eta horren inguruan 62 hektarea mahasti zeuden Sernan, Biasteriko lurretan Ebro ibaiaren meandro batean kokaturik. Upategiak izen hori dauka Pedro de Samaniegorengatik, Errege-Erregina Katolikoen eta horien familiari etengabeko zaintza ematen zioten ehun errege-erregin guardiatako bat zelako.
Continoren Viña del Olivo ardoa, Olivo deritzon lur saileko mahatsen aukeraketaren ondorioa da. 1.000 urtetik gora dituen olibondoa dago lur horretan. Esan daiteke, inongo zalantzarik gabe, Viña del Olivo lur eremuko ardoa dela. Mahasti jakin baten isla dela, bertoko mahats motena eta, era berean, kareharriz osatutako lur sail horrena.
Tempranillo eta gracianoaren nahastea da Olivo, eta urtearen arabera erabakitzen da gracianoaren portzentajea, betiere tempranilloaren menpe, %80-%90a gutxi gorabehera.
Hartzidura malolaktikoa haritz frantziar berrietan egiten bada ere, ontzea upel frantziar, amerikar eta hungariarretan burutzen da, hogei hilabetean gutxi gorabehera eta urtearen arabera. Gero, beste urtebete igaroko du botilan, erredukzio prozesua egiteko.
Dotorea, fina, konplexua, mahatsaren heldutasun momentu ezin hobea erakutsiz, freskoa, luzea, ahaztezina... hori bai, urte bakoitzak bere ezaugarriak uzten ditu ardoan, eta urtero-urtero Olivo desberdin bat dugu.
Labur-labur ikusiko dugu Madrazok nola definitzen dituen horietako batzuk:
Olivo 1995. Ardo teknologikoa. Hasierakoa, aintzindaria.
Olivo 1996. Konfirmazioa. Errebelazioa. Errioxako handienen artean sartzen hasi zen. Askorentzat Continoren urterik handiena, bikaina.
Olivo 1999. Aldaketaren ardoa. Madrazo izendatu dute zuzendari teknikoa, eta lehen Olivoa dela esan daiteke.
Olivo 2000. Barnerakoia. Agertu eta desagertu egiten da, momentuaren arabera. Seguruenik lurra hobeto islatzen duen ardoa.
Olivo 2001. Kanporakoia, zabala. Oso orekatua eta borobila, baina ez 1996koa bezain dotorea.
Olivo 2004. Handia. Gordetzeko. Beharbada urte batzuen buruan, handiena.
Mahats eta lur bikain baten isla da Viña del Olivo, urtez urte. Eta enologo handi baten lan bikainarena, Jesus Madrazorena.
No hay comentarios:
Publicar un comentario