LAU KILO ETA HAMABI VOLT

Aurreko astean aipatu bezala, Francesc Grimalt beste proiektu batean murgilduta dago orain. 2006an Anima Negra utzi, eta Sergi Caballerorekin batera beste proiektu batean ari da buru-belarri. Sergi Caballero ezezaguna da ardoaren munduan, ez ordea musikan eta artean. Sonar jaialdiko bazkide fundatzailea da, eta haren zuzendari eta irudi arduraduna. Bien artean sortu dute 4 Kilos upategia, Felanitxen (Mallorca, Herrialde Katalanak). Eta upategiaren izenaren zergatia sinplea bezain bitxia da. Bakoitzak bi kilo -bi milioi pezeta, 12.000 euro inguru- jarri zituen proiektuari hasiera emateko; beraz, bien artean lau kilo, eta hortik izena. Beste hainbat tokitan izugarrizko inbertsioak egin dituzte, baina hauek lau milioi pezetako inbertsioarekin abiatu dira. Haien filosofia erakusteko modu bat ere bada . Sergi Caballero zalea da, eta zalea zen. Penedesen enologia ikastaro bat egin eta upategi batean praktikak egin nahi zituen. Gogoko zituen Anima Negrak egiten zituen ardoak, eta oporrak Felanitxen pasatzen zituenez, Anima Negran praktikak egitea bururatu zitzaion. Han ezagutu zuen Francesc. Sergi irudiaren mundutik datorrela argi eta garbi geratzen da ardoen etiketak ikusi eta gero: originalak eta bitxiak. Marcel Dzama eta Gari Basemanen diseinuak dira. Bi ardo egiten dituzte 4 Kilos (12.000 botila) eta 12 Volts (30.000 botila). Mahasti desberdinak bilatu dituzte, lurra bera erreferentzi izanik eta ez hainbeste mahats mota. Mahatsak lurraren adierazpena izan behar du, ez besterik, Grimalten esanetan. Oro har, 4 Kilosekin mineralitatea bilatzen dute eta 12 Voltsekin frutaren adierazpena, batez ere. Mahastiak aukeratzeko, Grimaltek hainbat kilometro egin ditu autoarekin, nekazari batekin eta bestearekin eztabaidatuz... Emozioz gogoratzen du nola joan zitzaizkion nekazari batzuk haien mahatsa eskainiz bere proiektu berriarena jakin zutenean. Gaur egun lau hektarearen jabe dira, eta pozik daude. 2006ko uztarekin ardoa lagun baten garajean egin zuten, baina orain badute upategia. Argi dute produkzio txikiko upategia dela, eta hori horrela mantendu nahi dutela, gainera. Merkaturatzen dituzten ardo guztiak saltzen dira. Mallorcan betidanik egin dute ardoa. Orain, beste eskualde askotan bezala, ardogintza granelistiko batetik urratsak egiten ari dira gordetzeko ardoak ekoiztea helburu duen ardogintzara. Baina pauso horiek astiro eman behar dira, eta hala gertatzen dira gainera. Aurrerago joateko lan gogorra geratzen da, eta prozesu guztiak ongi arrazionalizatu beharra dago. Eta amaitu, Sergi Caballeroren hitz batzuekin amaituko dut: «Ardoa ez da gizon aspertu batzuen monopolioa, komunikazio sistema bat baino, erabili beharreko komunikazio sistema». Ni ados nago. Erabat ados.